289 kısa dönem olarak Babaeski'de yaptım askerliğimi.
Biz askere canımızdan çok sevdiğimiz vatan toprağına, ecdada ve ülkümüze bağlılıkla gittik. Sefahatin, umursamazlığın, güce tapmanın ne olduğunu öğrenerek geldik.
Mutfak nöbetçisi astsubayın bıçağın kesmediğini söyleyen askerin kolunu keserek ispat çabasına da şahit oldum, elektrik çarpması sonucu şehit olan asteğmenin arkasından gülerek zaiyat denilmesine de... Sabah beşte soğukta askeri gereksiz yere uyandırıp süründüren komutanı da gördüm, Amerika'da yaşayan kısa dönem askere "İngilizcen zayıf" diyeni de...
Hakkını yiyemeyeceğim askeri de kendi kadar düşünen az sayıda komutana da rastladım. Kestiği kurbanı gizlice askerlere yemek yaptıracak kadar düşünceli olana da. Ama rahatsızlığımdan dolayı gittiğim askeri hastanede "siz kısa dönemlerin hepsi ruh hastası zaten" deyip beni odadan kovan doktor albayı hiç unutmadım. Terhisimden sonra beni yalancılıkla suçlayan bu doktora açık kalp ameliyatı olduğumu da söyleyemedim hiç.
Peki o üç ay içerisinde ölseydim ne olacaktı, aileme ne denilecekti? Eğitim zayiatı mı?
İsimsiz, bize ulaşan eski asker
