Askerliği 2001 yılında kısa dönem olarak Isparta 40. Piyade Er Eğitim Alayı'nda yapmıştım.
Bir yüzbaşı basit bir hatasından dolayı bir kısa dönem ere o.ospu çocuğu diyebiliyordu herkesin içinde. Bir uzman çavuş bir ere yine basit bir eksiğinden dolayı ananın a.ını s.ker sonra oraya beton dökerim diyebiliyordu herkesin içinde. Kızma anında sin kafsız bir hitap şekli yoktu astlara karşı. İnsana saygı ve sevgi diye en ufak bir şey yoktu bazı subay, astsubay ve uzmanlarda. Askerler adeta birer böcek gibi idi onlara göre. Bazı subay, astsubay ve uzmanlar astlarına karşı öyle kaba, öyle sevgisiz ve öyle kibirliydiler ki anlatılamaz.
Namaz kılma dahil dini hiçbir fiile müsaade edilmiyordu, fırsat tanınmıyordu, kolaylık gösterilmiyordu. Tamamen materyalist, maddeci bir hayat anlayışı vardı. Maneviyat namına bir şey yoktu. Allah yerine tanrı denirdi. 8 ay boyunca bir kere hücum yapma öğretilirken Allah dedirtildi bize. Onun haricinde 8 ay Allahsızdı tüm cümlelerimiz.
Bir çok subay, astsubay ve uzman sağlıklı bir şahsiyet yapısına sahip değildi, karakter yapıları zaman içinde iyice psikolojik hasta diye tanımlanabilecek bir duruma gelmiş. Bir çoğu üstünden gördüğü kötü muameleyi astına yapıyordu ve bunu normal bir şey zannediyordu kanaatimce.
Askerlik gitmek zorunda olunduğu için gidilen bir yer. Bir şekilde yolunu bulabilenler gitmiyor zaten. Ayrıca silah konusunda şunu eklemeliyim: G3 piyade tüfekleri antika haline gelmiş bir vaziyetteydi. Modern çağdaş ordu böyle mi olur?
İsimsiz, bize ulaşan eski asker
