Bu sitenin çıkış noktası umut. Bu ülkeye barış gelecekse herkesin ama herkesin emek vermesi gerektiğine inanıyoruz. Farklı seslere kulak vermenin, paylaşmanın ve konuşmanın vicdanları dirilteceğini umuyoruz. Yaşadıklarımızı paylaştıkça beylik ezberler yerini gerçek insanların yaşadığı gerçek sorunların tartışılmasına bırakacak.

Asker olarak doğulmuyor, bizlere nasıl asker olunduğunu anlatmanızı bekliyoruz.


*Facebook'ta "Askerler Anlatıyor" sayfasına üye olabilirsiniz: Tıklayın

Ne Psikolojim Ne Fizyolojim Kaldı

Ben 2004'te Kıbrıs, Aslantepe'de askerlik yaptım.

Kışla komutanının tek derdi subay gazinosu idi. Gazinoda kendine bir oda yaptırdı. Bunu da tabi ki askerlere yaptırdı. Askerlerin yediği dayağın haddi hesabı yoktu.

Kendine özel yemekler yaptırdı. Her akşam gece geç saatlere kadar dostlarıyla yiyip içti. Gazinoda askerler geç saatlere kadar garsonluk aşcılık yaptı. Sabahın köründe de içtimaya kalktılar.

Askerin birinin "bunun tuzu niye az" diye bir sürü dayak yediğini bilirim.

15 ayımı tamamlayıncaya kadar ne psikolojim ne de fizyolojim kaldı.

Olmaz olsun böyle vatan hizmeti!

İsimsiz, bize ulaşan eski asker

Zİyaretçİ Sayısı