Ben Cengiz Cengizer, askerliğime 85/2 tertip olarak Hatay Serinyol 123. Jandarma Alay Komutanlığı 1. Tabur 1. Bölük’te başladım. Orada 75 gün kaldım.
İlk 30 gün eğitim gördüm, ancak eğitimden çok küfürlere ve dayaklara maruz kaldık. Ondan sonra flama yarışları başladı. Koşu flamasında 2,4 km koşmaya tam teşkilatlı olarak başladık. Bende nefes darlığı olduğu için, yazın ortasında 40 dereceye varan sıcaklıkta koşamadım, hep gerilerde kaldım. Durumu benim gibi olan 20’ye yakın tertibim vardı. Komutanlarımız zorla koşmamız için dayak tehdidinde bulundular. Yine de koşamadık.
Koşamayanlardan biri de Konyalı bir arkadaşımızdı. Yarışma günü geldiğinde bu asker uzman çavuşa gidip kilolarından dolayı koşamayacağını söyledi. Uzman çavuş ona bir tokat atarak “eşşek gibi koşacaksın” dedi. Konyalı asker koşunun ortasında yere yığılıp düştü. Nefes nefese kalmıştı. Bu yetmiyormuş gibi durumu gören oradaki bazı erler ve uzmanlar bunu koşması için sürüklediler. Bir yandan da tekme atıp tokatlıyorlardı. Çocuk en sonunda bayıldı. En sonunda ambulans gelip çocuğu aldı.
Yarışmayı Konyalı çocuk yüzünden kaybetmiştik. Bu duruma sinirlenen bölük komutanı, ambulanstan inen Konyalı askere tekme tokat girdi. Askerin yediği dayaktan dolayı ağzından kan gelmeye başladı. Çocuk yere yığılıp düştü. Revire götürüldüğünde yapılacak bir şey kalmamiştı, orada can verip öldü.
Ailesine eğitim zayiatı dediler. Tüm bölüğün ifadesini aldılar ama kimse dayaktan öldüğünü söylemedi. Flamayı da bizim bölük alamadı; alsaydı bölük kumutanımız albayın gözüne girecekti. Evet, Konyalı çocuk yüzünden bölük flamayı alamadı ama merak etmeyin, Konyalı çocuk o bez parçasısın bedelini canıyla ödedi...
Cengiz Cengizer, bize ulaşan eski asker
