Askerliğimi Çanakkale’de 2005 yılında yapmıştım.
Aslında bu yazacaklarım beni tekrar o kabus dolu günlere götürecek ama herkes bu gerçekleri bilmeli. İlk günlerde birlikte herkes komutanları çok sevmişti, fakat günler geçtikçe gerçek yüzleri ortaya çıktı. Dayaklar, küfürler, hakaretler gün geçtikçe artıyordu. Askeri cezaevinde yapılan işkenceleri bize tek tek anlatıp aba altından sopa gösteriyorlardı.
Psikolojim gittikçe bozuluyordu. Ben neredeyim, diyordum. Birgün komutana psikiyatriste gitmek istediğimi söyledim. Beni küfür ederek geri çevirdi.
Bir arkadaşımın psikolojik sorunları vardı, belliydi. Birgün çarşıya çıkacaktık. Komutan bizi yine tehdit ediyordu. O arkadaşımız da sigara yakmıştı. Komutan “sen nasıl benden izin almadan sigara içersin” dedi ve sigarayı söndürüp o arkadaşa yedirdi. Gittikçe kahroluyordum çaresizlikten.
Sonra sigara yiyen arkadaşımız hastaneye gitti ve şizofreni teşhisi koyuldu. Ama o arkadaşımıza neler yaptılar bir bilseniz.. Bu sigara yedirme olayına inanın 7-8 kez şahit oldum.
Çok şükür askerliğimi bitirdim ama etkisini üzerimden 2 yıl ilaç kullanarak attım.
İsimsiz, bize ulaşan eski asker
