Adım Sedat Gökçe. Elazığ'ın Palu ilçesi Arındık Jandarma Karakolu'nda görev yaptım. Orada bizzat tanık olduğum bir olayı anlatacağım.
Tarih 2006, Haziran ayıydı. Jandarma Uzman Çavuş ö.K. isimli komutanımız bizi etrafına toplamış karakolun pencerelerini saydırıyordu. O konuşurken arkadan bir gülüşme sesi geldi.
Komutan sinirlendi gülen askere bağırdı:
-Ne gülüyorsun lan, asker?
-Komutanım, arkadaşım bir şey söyledi, dayanamadım.
-Adi herif, yamuk kafalı herif, biz ne anlatıyoruz burda!
-Komutanım, beni Allah yarattı, Allah verdi bu kafayı.
-Sen düzgün bir adam olsaydın Allah da sana düzgün bir kafa verirdi, sersem herif.
Bu konuşmadan birkaç dakika sonra arkadaşımı karakolun duvarına yaslanmış ağlarken gördüm. "Biz daha kötülerini, duyduk; bunlara kafanı takma, yoksa askerliğin bitmez" türü bir şeyler söyleyip, teselli etmek istedim. Bana cevabı: "Allah'ın dediğine karşı geldi."
Akşam saat 8'di. Doldur-boşalt yapıp mevzilerimize dağıldıktan tahminen 10-15 dakika sonra bir el silah sesi duyduk. Sonra bir bağrışma. Sesler 6 nolu mevziden geliyordu. Koşarak gittim, gördüğüm manzarayı hayatım boyunca unutamam. Asker kendini vurmuştu. Yarası görünmüyordu; ama sırtından oluk gibi kan akıyordu. Bir söz tekrarlayıp duruyordu: "Allah'a karşı geldi, Allah'a karşı geldi."
Saat akşam 10.30 civarıydı, helikopter askeri almaya geldi. Oysa daha önce bize "acil bir durumda helikopterlerin gelmesi 8 dakika" denmişti. Netice, Eren Erdil isimli arkadaşımız hayatını kaybetti. Ö.K. isimli Uzman Çavuş görevine devam ediyordu. Mahkemesi en son devam ediyordu; ama akıbeti hakkında bir bilgim yok.
Tamam şunu kabul edelim: Hemen hemen hiçbirimiz bu sözlerden dolayı intihar etmeyiz. Ama bazı kişiler tahmin edilenden daha hassas olabiliyor. En azından hakaret edilmemeli askere.
Sedat Gökçe, bize ulaşan eski asker
