Ben YAŞ kararıyla 2000 yılında ordudan ihraç edilen bir subayın eşiyim. Başım örtülü. O zaman da örtülüydü. Zaten ne yaşadıysak gerekçesi hep bu “çağdaş olmayan kıyafet”im oldu.
Eşimin daha önceki görev yeri olan Ankara’da sivilde oturuyorduk ve sıkıntı yaşamamıştık ancak Ardahan’a gittiğimiz gibi problemler başladı. Ben bir süre 2,5 saat uzakta annemin yanında kaldım, eşimse Ardahan’da yalnız. Sonra sivilde bir ev tutup taşındık. Ardahan küçük yer, dikkat çekmesin, eşim daha fazla sorun yaşamasın diye ben orada bir sene hapis hayatı yaşadım. Asla dışarıya çıkamadım.
Eşim de ben de çok depresyonlar yaşadık, parmaklarımda uyuşmalar filan başlamıştı. Şimdi diyorum bir sene nasıl dayanmışım evden çıkmamaya diye.
O esnada yıllardır beklediğimiz bir şey oldu ve hamile kaldım. Hastaneye gidemedim, Gidemediğim için de o bebeği kaybettim. Altı aylıktı bebek. Belki tansiyonum vardı, öğrenemedim.
İsimsiz, bize ulaşan subay eşi
