Kısa dönem er olarak 2006 yılında Batman'da askerliğimi yaptım. Aslında vatan hizmetini değil nasıl vatan haini olunuru çok iyi öğrettiler. Birkaç madde halinde sıralamak istiyorum.
Kısa dönem olduğumuz için aramızda yardımcı doçentler, avukatlar vs. arkadaşlar vardı. Özellikle astsubaylar sürekli bizi aşağılamak için "okumakla cehalet gider ama eşeklik baki kalır" derlerdi. Herhalde egolarını tatmin ediyorlardı.
Yemin töreninden sonra çarşı izni hakkımız doğdu. İzne çıkacak arkadaşları nöbetçi subay içtimaya alıp aynen şunları söyledi: "Arkadaşlar çarşı iznine çıkmanıza gönlüm razı değil; çünkü dışarıdaki herkes [Batman] sizin düşmanınız." Kendi vatandaşını sırf Güneydoğulu diye düşman gören bir zihniyet...
Acemilikten sonra gönderildiğim Hasankeyf'te yaşananlar ise akıllara zarar. Nöbetine sarhoş olarak gelen rütbeliler vardı. Dikkatinizi çekerim, Güneydoğu'da o dönem Batman'ın tüm ilçelerinde çatışma olurdu ve her çatışmada 2-3 tane şehit haberi gelirdi.
Karakolun bitişiğindeki çocuk yuvası inşaatından kendi oturduğu ev için çimento, kum gibi inşaat malzemeleri aşıran rütbeliler, tayini çıkıp da ev eşyasını garibim askerlere taşıtan rütbeliler...
Aslında anlatacak çok şey var. Bana deselerdi ki Hasankeyf'e bir hastane veya okul yapılacak inşaatında bedava çalışacaksın, vallahi billahi büyük bir şevkle ve aşkla seve seve çalışırdım. Ama üç-beş tane sütü bayatlamış adama garsonluk yapmak çok acı idi.
İsimsiz, bize ulaşan eski asker
