331. kısa dönem olarak askerliğimi Balıkesir'de jandarma olarak yaptım. Bölüğün en büyük ikinci askeriydim yaşım 28'di.
Öyle büyük hayallerle askere gelmiştim ki... Memleketten ailemin, akrabalarımın, arkadaşlarımın ellerinde Türk bayrakları ile beni uğurlamaları hala gözümün önünde. Ama şunu anladım askerde: Orası artık kesinlikle peygamber ocağı olmaktan çıkmış.
Komutanım dolabımda seccade yakalamıştı. Açtı ağzını yumdu gözünü; alabildiğince küfür, hakaret etti. Ülkeyi bu hale benim gibi namaz kılan insanların düşürdüğünü söylemişti. Bu olayın akabinde öğle yemeğinde bölük komutanı yemekhaneye geldi, kapıları kapattırdı. Tüm askerlerin içinde üstü kapalı (ama beni işaret ederek) hakaretlerine devam etti. Eline şişe alarak "bunu bir yerlerinize sokarım" gibi tehditler etti. Bu olayların üzerine başka bir karakola gönderilmiştim.
O komutanı ne zaman görsem kaçıyordum, uzak duruyordum. Çünkü devamlı hakaret küfür; hiç ağzı durmuyordu. Bu olaylardan sonra inanın namazlarımı ya yatarak ya da ayakta kılıyordum. Abdestimi ayakkabımı çıkarmadan üstüne mesh ederek alıyordum. İnşallah Yüce Allahım yapmış olduğum ibadetlerimi kabul eder.
İsimsiz, bize ulaşan eski asker
