Batı’da askerlik Doğu'dan daha zor. Ben askerligimi Manisa Kırkağaç’ta eğitim çavuşu olarak yaptım.
Devreciliğin çok kötü olduğu dönemlerdi. Tamam anladım, üst devreler yapıyordu zulmü de, uzman çavuş da devrecilik yapmaya çalışıyordu. Bana yağmurun altında ateş yaktırdı. Beyefendi üşüyormuş. Eğitim alanında atış yapma dersi veriyoruz acemi askerlere. Uzman dedi ki, "ben üşüdüm git bir tenekenin içine ateş yak, getir". Dedim "komutanım, nerden bulayım?"
Alay çok büyük bilen bilir. "Hadi onu buldum, odunu kömürü nerden bulayım" dedim. "Ne yaparsan yap 'yarat'" dedi. Bölük komutanının habercisiyle konuştum. Sağolsun kömür verdi. Alay yemekhanesine gittim, yalvara yalvara patates soyma sözü vererek bir tane boş yağ tenekesi aldım. Yemekhane bölük arası 1,5km. Yağmur yağıyor. Buldum, yaktım, getirdim. Ders bitmiş, yemeğe gidiyorlar. Bana dediği şu: "Defol git senin gibilerini çavuş yapıyorlar askere." Sinirimden öldüm. İyi dedim, sabır!
Yemekhaneye gittim. Onun yemekhanede yemek yemesi aslında yasak! Ama baktım baş masada tabak ağzına kadar dolu, oturmuş yiyor. Ben üst askerim, acemi askerlerin yemeğini dağıtmadan yemem yasak. Hiç suçum yokken bana bakarak küfretti. Durduğum yerde ağladım, 500 askerin içinde. Ben çavuşum, hiç suçum yok; sırf alt devreyim diye beni eziyordu. Üst devrelerimden böyle hainlik görmedim. Çok şükür ben geldikten 1 ay sonra Doğu'ya sürgün yedi. Şimdi bu adam ölürse şehit mi olacak? Daha neler var neler.
Şunu bilir şunu söylerim: Doğu'da askerlik insanın vücudunu yoruyor, Batı'da askerlik insanda psikoloji bırakmıyor. Rütbelinin işi yok; akşama kadar yatıyor, 3 milyar maaşını alıyor, daha ne olsun ki? Ancak askerle uğraşıyor, ne yapsın?
Vatan borcu namus borcu ödenir. Ama bugün elimde tezkerem olmasa, askerlik yapmamış olsam, kesinlikle yurtdışına kaçarım, gitmem. Ya da vicdani ret. Ama bu komutanlardan temizlensin bu ordu, yemin ediyorum 20 sene yaparım bu görevi.
İsimsiz, bize ulaşan eski asker
