Bu siteyle beni 1984-1985‘lere götürdünüz; benim Kayseri Hava İndirme Tugayı’ndan başlayıp Gelibolu Ortaköy’de biten askerlik dedikleri macerama.
Ben ve benim gibileri oralara ülkemize hizmet etmek için gitmişiz. Ama ne hizmet! Yirmi yaşındasın, dayak yeyip ana avrat küfür yiyorsun; bir de “emret komutanım” diyorsun. Bunun neresi askerlik?
O dönem benim komutanım dediğim S.B. adında bir üsteğmen vardı. Kendisi Konyalıydı. Bu kadar zaman geçmiş ona olan nefretim hiç geçmedi, çünkü bir de müslüman geçinir, beş vakit namaz kılardı bu komutanımız dediğimiz adam. Günlük içtima alanına askeri servisle gelir daha içtima almadan sebepsiz olarak beni 73 arkadaşımın önünde günlük olarak döverdi. Eğitime başlayınca da bu kez uşağı çavuşlar devreye girerdi. Haftasonları nöbetçi olduğu zaman da dayak fasılları devam ederdi, neden bilmiyordum.
Bu vatansever arkadaşların sayesinde ben o dönem kendi çocuklarımı ve bütün ailemdeki gençleri askere göndermeme kararı almıştım. Şu ana kadar bunu başardım, bundan sonra da göndermeyeceğim. Türkiye’yi seviyorum.
İsimsiz, bize ulaşan eski asker
