Burada yazılanları okudukça "yahu ben başka ülkede mi askerlik yaptım" diye düşünüyorum.
Bizim kışlada pek yemek sorunu olmadı, sivilde bile yemediğim kadar lezzetli yemekler yedim. Her sabah 5'te banyo açılırdı. İstersen her sabah yıkan. Çamaşırlar haftada bir gün çamaşır makinasında yıkanırdı. İstediğimiz zaman kamuflajları yıkatabilirdik. Hastayım diyen revire giderdi. Durumu ciddiyse oradan hastaneye sevkedilirdi. Bir üsteğmen akşam yemeğindeki kurufasulyenin yanına kuru soğan istediğinde "soğan yok" dedim; ama bu yüzden hiç azar işitmedim.
Ama anlatıldığına göre benzer durumdaki arkadaşlarımıza neler neler yapılmış... Benim komutanım "namaz kılmak istersen gel odamda kıl" demiştir. Sonuçta her ortamda iyi insan da, kötüsü de oluyor. Demek bize genelde iyileri düşmüş. Ben bu arkadaşların yaşadığını yaşamadım. Ama şimdi yazılanları okuyunca nefret ettim o işkenceci komutanlardan. Bari bundan sonra bu işler düzelsin de oğullarımıza güzel bir gelecek bırakalım. Devletlerinden soğumasınlar.
İsimsiz, bize ulaşan eski asker
