Askerliğimi 299. kısa dönem olarak Erzurum'daki 3. Ordu 9. Kolordu 109. Topçu Alayı'nda yaptım... Askere vatan borcumu yerine getirmek için isteyerek gittim. Bize hep askeriyenin peygamber ocağı olduğu ve vatan için canımızı bile verebileceğimiz öğretildi... Ama askerde yaşadıklarım ve arkadaşlarımın başına gelenlerden sonra askeriyeden ve askerlikten nefret ettim. Başımdan geçen bir olayı anlatacağım.
Gece saat 3 civarıydı. Nöbetçi çavuş herkesin kıyafetlerini giyip dışarı çıkmasını söyledi. İki asker gündüz birbirine tokat atmış. Bu yüzden nöbetçi astsubay E. bütün birliği cezalandıracakmış. Önce bizleri beton yolda 100 metre kadar süründürdü. Daha sonra alayın arka kısmındaki toprak (ama dizlere kadar dikenli) alana götürdü. Dışarıda hava çok soğuktu. Yaklaşık 50-60 kişiydik. Bizleri 100 metre koşturuyor, daha sonra kendisine doğru 100 metre süründürüyordu.
Bu hareketleri yaklaşık 1 saat bizlere yaptırdı. Hepimizin elleri, dirsekleri ve diz kapakları kanadı, yaralandı. Ellerimizin içi dikenlerle doldu. Çoğumuzun elbisesi yırtıldı, parçalandı. Bu hareketleri yaptırırken de bizlere ağza gelmeyecek hakaretler ediyordu: "Tohumunuza para mı saydım, ölürseniz ölün, eğitim zayiatı yazarız..."
Hepimiz o geceden sonra askerlikten nefret ettik. Hiçbirimiz de sesimizi çıkaramadık. Çünkü biliyorduk ki biz şikayet etsek bile bölük komutanı o şikayeti bir üstüne iletmeyecekti. Astsubay ile binbaşının beraber tavla oynayıp içki içtiklerini çok görmüştüm, kimi kime şikayet edecektik?
Maalesef askeriye böyle. Bütün komutanları suçlamıyorum, içlerinde gerçekten çok hoş insanlar da var. Ama böyle kendini bilmez birçok astsubay ve subay da... Bu kişilerin cezalarını çekmesini ve askere gelenlere insan gibi muamele edilmesini istiyorum...
