1996-97 yıllarında Edirne/Uzunköprü'de kısa dönem olarak yaptım askerliğimi. İnsan onurunun bu kadar ayaklar altına alındığını ilk defa görüyordum ve bunun adına vatan hizmeti diyorlardı.
Kendini insan üstü gören, ruh sağlığı erken yaşta bozulmuş, bencil, kendini oranın Tanrısı zanneden, acımasız, vicdansız, insani değerlerini yitirmiş, bölük komutanı bir kıdemli üsteğmen vardı. Biz kısa dönemleri ezmekten müthiş zevk alırdı. En ağır hakaretleri yapar, sürekli aşağılardı. Sanki koskoca devleti 3-5 tane gariban üniversite mezunu olarak bizler yönetiyormuşuz gibi, o zamanki ülke gündemindeki siyasi ya da ekonomik aksaklıkların hesabını bizden sorar, "işte siz sivil bürokratlar ülkeyi ne hale getirdiniz" diye bağırıp çağırırdı. Halbuki aramızdaki kısa dönemlerin birçoğu üniversiteyi yeni bitirmiş, işsiz güçsüz insanlardı. Aramızda bir tane kaymakam, bir tane hakim, bir de uyanık ve dişli bir avukat vardı. Bunlara asla dokunamıyordu; çünkü sivildeki konumları gereği bunların arkaları güçlüydü.
Gariban bir öğretmeni bölüğün önünde tokatlayışını ve öğretmenin çocuklar gibi hıçkıra hıçkıra ağlayışını bir türlü unutamadım. Annesi 1 ay önce ölen bir kısa döneme "anasını s.ğimin çocuğu" diye küfredişini ve kısa dönemin ağlayışını unutamadım.
Çok iyi komutanlar da vardı; ama onların pek sesi çıkmazdı. Adeta sindirilmişlerdi.
İnsanlar, vatan hizmeti diye gönderildikleri bu yerlerde böyle komutan müsveddeleri yüzünden adeta vatan düşmanı olup çıkıyorlar. O üsteğmenin yüzünden yıllarca subay-astubaylar hep antipatik geldi bana. Hala da resmi kıyafetli bir subay görsem tedirgin oluyor, geriliyorum. Böyle insani duygulardan uzak komutanların temizlenip; insanları vatanlarına, devletine, ülkesine düşman etmeyecek; bilakis vatan sevgisi aşılayacak komutanların çoğalmasını diliyorum.
İsimsiz, bize ulaşan eski asker
