2009 yılı Ekim ayı, Saray Tekirdağ.
Batmanlı Türkçe’yi konuşamayan bir çocuk vardı bataryada. Çok cahildi. Askerliğin mantığını anlamamıştı. Daha 11 yaşında çocuk zekasına sahip gibiydi. Okuma yazması yok, başkenti sorsan bilmez, öyle bir çocuk.
Birgün üsteğmenin odasına girdim, baktım bunu sağ yanına çömeltmiş kendi de koltuğuna oturmuş yazı yazıyor. Ama manzara acayip. Yazı yazarken arada bir çocuğun yüzüne, kafasına, artık neresine gelirse tokat atıyor. Ben içeri girince üsteğmen bana sordu: "Mahsun'u bilir misin?" Ben "hayır komutanım" dedim. "Ulan nasıl bilmezsin. Hani Kemal Sunal bir filminde dayak yemesi için para ile tutuluyor, onu tutan adam da dövdükçe stres atıyor ya. Sonra Mahsun da parasını alıyor" dedi, "işte bu da benim Mahsun’um. Bunu dövmedikçe rahat edemiyorum”.
Bilmiyorum o arkadaş orada ne kadar dayak yedi. Zaten çocuk uzmanından başla bütün yukarısına kadar dayak yemişti herhalde. Zaten sonunda dayanamadı firar etti.
İsimsiz, biz ulaşan eski asker
