Ben askere gitmeden önce vatanı için yanıp tutuşan son derece milliyetçi biriydim. Askerliğimi 2007’de Ankara’da kısa dönem olarak yaptım. Başımdan insanı çıldırtacak öyle şeyler geçti ki, inanın bana, vatanımdan bayrağımdan soğudum.
Gece bölük çavuşluğu yapıyorum, dolayısıyla gündüz 9-17 arası istirahatim var. Birgün uyurken bölük astsubayımız yüksek ve telaşlı bir sesle: “Çavuuuuşşş, kalk kalk! Hemen kalk! Çabuk çabuk!” diye başımda bağırıyor. Ne olduğumu şaşırdığım için düşecektim neredeyse. Kalktım, “Emret komutanım!” dedim. Bana “Başını diğer tarafa koy, öyle yat” dedi, çıktı gitti.
Şimdi soruyorum, bir insan eğer insan evladıysa bu psikopatlığı neden yapar?
Yine birgün baska bir astsubay bölüğe nöbetçi olarak geldi. Yatacağı odaya beni çağırdı ve “tavandaki sivri sinekleri öldür gece beni ısırırlarsa…” diye beni tehdit etti. Ben tam iki saat tavanda sivrisinek kovaladım. En sonunda sürekli yukarı bakmaktan bayılmışım.
Bunun gibi neler neler var… Sevgili subaylarımızın şımarık çocuklarının muhafızlık yapan askerlere yaptığı iğrençlikler var, ama hepsi burda anlatılmıyor işte.. Bizde askerlik vatan görevi değil, hizmetçilik.
İsimsiz, bize ulaşan eski asker
