Ben Diyarbakır 7'nci Kolordu 2'nci Sınıf Askeri Ceza ve Tutukevi'nde askerlik yaptım.
Cezaevi müdürü bu sene yarbay rütbesine yükselen M.T., herkesin gözü önünde bir arkadaşı sadece habersiz şekilde çarşaf katladığı ve kendisini görmediği için bir karate çelmesiyle düşürdü, suratına ve göğsüne botuyla basarak "seni öldürürüm" diye defalarca tehdit etti. Sonra arkadaşı dövüp kenara attı... Darp-cebir raporu aldık. Ama sonucu söyleyeyim mi? Koca bir sıfır! Çünkü ben ne kadar uğraşsam da dayak yiyen arkadaş korkusunu yenip şikayette bulunamadı.
Sürekli olarak hem askeri hem de rütbeli personeli tehdit eden, aşağılayan, onlara hakaret dolu sözler eden bir birlik komutanı... İlk gittiğim anda anladım ki zor bir askerlik olacak; çünkü sorunlu, psikolojisi bozuk, üst rütbeliler konusunda yalakalıkta sınır tanımayan, insana ise değer vermeyen, küfürbaz, ikiyüzlü bir adam ile karşı karşıyayım.
Piyade Kıdemli Başçavuş Y.D'nin yazıcısıydım. Bu dönemde antidepresan ilaçları kullanmaya başladım.
İşte bu şartları biraz olsun düzeltmek için yazılan dilekçeler yarbayda takılmakta, kendisini şikayet ettiğimiz dilekçeler saçmasapan bir yasa gereği yine kendisine verilmekte, o da keyfine göre takılmaktaydı...
Şu anda hala orada olan arkadaşlardan hiçbir şeyin değişmediğini; tehditlerin, saldırmaların, küfürlerin devam ettiğini duyuyorum. Yeni bir dilekçe yazacaklarını söylediler. Bakalım... Ben ilaçlar ile şöyle böyle idare ettim; ama yeni arkadaşlar dilekçe yazıyorlar: Yeniden, yeniden, yeniden...
İsimsiz, bize ulaşan eski asker
