İzmir Kubilay Kışlası’nda 313. kısa dönem olarak askerdim.
5 kısa dönemdik. Kaldığımız yer 4 yıldızlı otel kadar muazzamdı. Yemekler, temizlik vs. gayet iyiydi. Batarya astsubayımız ve uzmanlar da öyle. Ancak bir batarya subayı vardı ki... Üstteğmen. Daha bataryaya geldiğimiz gün kendini ifade etti: “Siz üniversite sıralarında kızlarla eğleniyorken biz buralarda… Neyse, neyse” dedi ve sonra hepimizi psikolojik işkence altına aldı.
30 yaşlarına yakındım ve gece nöbetlerinde hıçkıra hıçkıra ağladığım çok olmuştur. Geceleri çapraz nöbete çıkardık, ancak tugayda sadece biz çıkardık. Çünkü bizler üniversite sıralarında kızlarla oturduk ve cezalandırılmamız icab ediyordu. Sözkonusu komutanım mesai saatleri içinde akşamdan kalma vaziyette tüm gün kız arkadaşıyla telefonda konuşmakta beis görmezdi.
Ben görevim olan muhabere çavuşluğunu kısa sürede bana işi öğretmesi gereken komutanım kadar iyi öğrendim. Tabii fayda etmedi. Bana 6 cilt, 1960 yılından kalma muhabere kitabı verdi ve bundan sınav yapacağım dedi. 5 gün sonra sınav oldum. Üniversiteliyim ya, başarısız olunca, haliyle ne o. çocukluğum kaldı, ne namus ne ırz.
Ama bu ne ilk oldu ne son oldu. PKK ile bağlantısı olduğunu bildiğimiz kısa dönem arkadaşımızın dışındaki tüm kısa dönemler askerlik süresince sadece zevk ve fantazi olsun diye zorlama bahanelerle bu muameleyi gördük. M. ve Ö. teğmenler bizim üzerimizde egolarını tatmin ettiler.
Yazıklar olsun, bana ise sağlık olsun. Neticede geçici günlerdi ve geçti. Ancak onlar hala oradalar. Birçok komutanımı gece rüyamda görüyor ve sevgiyle anıyorum. Onlar da komutan. Ancak bu egoist psikopat tayfa askerliği kutsal olmaktan uzaklaştırıyor. Onlara lanet olsun. Her hakkımı bağışlarım, onları asla. Allah’tan misliyle bulacaklar inşallah.
İsimsiz, bize ulaşan eski asker