Askerliğimi İzmit'te, şimdiki adı ile EDOK olan Askeri Ceza ve Tutukevi'nde 86/3 olarak 2007 senesinde yapmıştım. Orada askeri savcılıkta görevli idim.
Bir gece 3-5 nöbetine kalkmıştım. Tam uyanamadığım için kapıya çıkıp biraz serin havada otururken az ileride kantin nöbeti tutulan (mermisiz silahla tutulurdu oradaki nöbet) yerden bir silah sesi geldi. Ne olduğunu anlamamıştım. Nöbetçi onbaşı sesi duyunca hemen oraya koştu. Geldiğinde bir askerin kendisini vurduğunu söyledi.
Şok olmuştum. Kendisini vuran askeri tanıyordum. Boru trampet bölüğünden, annesi babası ayrılmış, ailevi durumu pek iyi olmayan bir askerdi. Askerin durumu malum. Bölük başçavuşu çok kötü birisiydi. Sanırım bir gün önce bölüğün önünde çocuğun anasına avradına sövmüş, bayağı hırpalamış çocuğu. Bunu daha önceleri de tekrarlamış. Askerin rencide olması hiç umrunda değil.
Tabii kendisi kişilik olarak insan sınıfında bir komutan değildi. Olaydan sonra ortaya çıkan duyumlara dayanarak soruşturma başlatıldı. Başçavuş dahil bütün bölüğün ifadesi alındı. İşin ilginç tarafı bir gün önce bölüğün önünde başçavuş tarafından dövülen askeri işe bakın ki kimse görmemişti. Komutan da çocuğu hiç dövmemişti. Güya onunla hiçbir sorunu yoktu.
Buna ne denir bilmiyorum... Allah rahmet etsin. Ne diyeyim, umarım bunların hesabı sorulur. Askerlik kimsenin babasının malı olmadığı gibi komutanların da sefa yeri olamaz. Bu emir komuta zinciri kişilerin egosunu tatmin etmek için değil de vatani duygular üzerine kurulu olur inşallah.
İsimsiz, bize ulaşan eski asker