Askerliğimi 325. kısa dönem olarak Ankara'da, Hava Kuvvetleri Komutanlığı’nda yaptım.
Tüm rütbelilerin (astsubaydan generallere kadar) yemek yediği restoranda değişik işlere bakıyorduk. Muhasebe, askerlerin temizliği, oranın düzeni vs. Tabii çalışanların hepsi asker olduğu için rütbeliler iskenderi 3 TL’ye yiyorlardı. Buna bile pahalı diyenler vardı.
Bunun dışında o restoranda dönen dolapları anlatmama gerek yok, herkes az çok tahmin ediyordur. Birkaç kez bu duruma müdahale etmeye çalıştık ve karşılığında azar işittik. Hatta komutanlar biz çavuşlarla uğraşmaya başladılar. Hadi bunlara da eyvallah, ancak yaşadığım bir olay benim kanımı dondurdu.
Tam yeri hatırlayamayacağım, Dağlıca’ya ya da diğer karakola baskın olmuş şehitler verilmişti. Bu şehitlerin bir kısmı Ankara Kocatepe Camisi’ne getirildi. Öğle namazından sonra cenaze namazları kılınacaktı. Hava Kuvvetleri’nden de birçok rütbeli de o törene katılacaktı.Tören öğle namazından sonra olduğu için yemeği hızlıca yiyip çıkmaları gerekiyordu. Bu arada ben kasadaydım ve sıra bekleyen iki albayın kendi aralarında konuşmasına şahit oldum:
- Bu cenaze de nereden çıktı?
- Yapacak bir şey yok, mecbur gideceğiz.
- Bok var bizi de götürüyorlar! Şöyle bi yemek yedirmezler adama.
- Aman s..tir et, iki dakka gider geliriz.
Bu lafları duyunca ne yapacağımı şaşırdım. Orada askerler şehit olmuş, adamlar ne derdinde…Yazıklar olsun böyle insanlara. İnşallah yakın zamanda bu çürükleri ayıklarlar da temiz bir ordumuz olur.
İsimsiz, bize ulaşan eski asker