Ben Burdur'da bedelli askerlik yaptım.
Bizim rahatımız iyiydi; ama 18 aylık erleri görünce ne kadar şanslı olduğumu anladım. Adamlar sabahlara kadar nöbet tutuyorlar ve daha üzerindeki nöbet silahını, teçhizatını çıkaramadan içtima öncesi bizlere termos ile çay satmaya gönderiliyorlardı.
Beni ve diğer bedellileri en çok rahatsız eden ise yemekhanelerdeki israftı. Sabah kahvaltılarında hergün kilolarca peynir, zeytin ve daha el değmemiş birçok gıda çöpe gidiyordu. Bu tüm öğünlerde böyleydi. Ayıp denen bir şey var. Üstlerimize bunları söyledik; ama bizim sağlığımızı riske atamazlarmış gibisinden cevaplar verdiler. Bence çok saçma! Ben evime aldığım 1 kg'lık peyniri bir haftada yiyorum, sağlığımla ilgili bir sorunum da olmuyor. Bu israfa ve saçmalıklara bence bir son verilmelidir.
Çok iyi ve anlayışlı subaylarımız da var; ama balık baştan kokunca onların da ellerinden maalesef bir şey gelmiyor. Yine de bu orduya ve iyi subaylarımıza minnet borçluyuz. Ordumuzu yine de seviyoruz, yeter ki başına buyruk olanlar ayıklansın.
İsimsiz, bize ulaşan eski asker